گر نو یسی مشخصاتت را
من به نام تو شعر می گویم (شعر در وکنم)
می نویسم نمونه ای در زیر
تا ببینی چگونه می پو یم
از برنامه جمعه ایرانی
ع عید آمد و غصه شد فراموش
ب برخیز و به عیش و عاشقی کوش
ا ایران همه جا بهار و زیباست
س ساقی به وفای عهد میکوش
م مستی کن و مست باش و می خور
ح حتی به زمانه هم مکن گوش
ب بادا به تو این صفا مبارک
ی یک جام به (جم) بده بگو نوش
ر روان میگفت این پند فرحناک
م مدام از خنده باید گفت و خندید
د دل از این خنده میگردد یقین پاک
ر روان شد صبح جمعه از (مدرس)
س سراپا شور و شادی هست و چالاک
مجری خوب و صمیمی برنامه جمعه ایرانی
ر راوی اسرار خداو ند گا ر
آ آهوی دشت هنری و بود
ن نام تو در طول زمان یادگار
ک کار تو در حرفه گویند گی
ر ره ببرد تا هنر ما ند گا ر
ف فاعل فعل هنری و بود
ی یاد تو یادآور فعل نگار
ع عاشق عشق تو بود در هنر
ی یوسف حسن رخ پروردگار
(قد رت اله) شهرتش( مهرا ن0)
زد به دا مان حی دا نا چنگ
(نو ز ده ) بعـد ماه فرورد یــن
کرده سوی بقا و نام آ هنــگ
سال هشتاد و سه و سیصد و الف
شد هم آغوش سردی این سنگ
(جم)
جشن تولد در پنجاه سالگی
عمر من و روزگار
دوم آذر مه هشتاد و چا ر
پنج ده از عمر من آمد به با ر
نام جلال است و معزی نسب
(جم) بودم نام به گا ه شعا ر
نام پدر هست محمد تقی
خیرّ و سازنده مسجد جوار
جهرمی الا صل فسا ئی نسب
ساکن شیرا زم و مشغول کار
هست مرا پیشه بهداشت خیز
گوشت، فراورده دام و شکار
کارشنا سم به علوم غذ ا
تغذیه شد حرفه من بی گدار
همسفر زندگیم از نخست
هست برادر دو و خواهر چهار
یک ز برادر علی و یک جلیل
هردو پی زندگی و کار و بار
از من و از همسرم و زندگی
مانده سه فرزند پسر یادگا ر
مهدی و محسن و محمد به نا م
هرسه مرا مونس و هم یار غا ر
از خط پیشانی و موی سپید
بین که چه سان می گذرد روزگا ر.
جلال معزی چهار شنبه 2/9/1۳84
جم جمعه ایرانی
م مست و آزاد کند مردم را
ع عشق می بارد از اند یشه آن
ه هر زمان یاد کند مردم را
ا از لبش خنده روان میخیزد
ی یادش آرام کند مردم را
ش شاد و شنگول است و شوخ و با نمک
ه هر زمان باشد بدور از وام و چک
ر روزها با رادیو شبها به خواب
ی یاد او در سینه ما گشته حک
ا افتخار کشور ایران ما است
ر روح حرفش می کشد هر جا سرک
ی یاد کردم من در این اشعار از او
شعر (جم) بی مزه میباشد ؟ درک
تقدیم به جناب آقای جاوید نیا
ج جمعه و جشن و جوانی و جفنگ
ا آش شله پختن از اشعار و رنگ
و وجد و شور و عاشقی و دلبری
ی یاد کردن از جفای دود و بنگ
د دست افشانی و شعر وطنز و جوک
ن نرم نرمک رخنه در دلهای تنگ
ی یار شد (جم) با شما در انتقاد
ا انتقاد از عاملین عار و ننگ
م ما را کن از این لجاجت مسخره دور
ا اواز بخوان و باز کن حنجره را
م ما بنده طاعتیم و مستوجب زور
ی یکروز اگر ز عمر (جم) باقی بود
ه هر گز نشود اسیر رنج و مغرور
تقدیم به هنرمند محبوب سرکار خانم فاطمه نیرومند
ن نمک میپاشد او از بس میخنده
ی یکی یک دونه و مردم پسنده
ر روان می گوید او از روی اخلاص
و ورودش شاد و حرفش مثل قنده
م مبارک باشدش این شادمانی
ن نمی دونم حقوقش ماهی چنده؟
د دلم میخواد ببینم روی ماهش
حروف شعر (جم) از نیرومنده
ن نهانی باعث لبخند بنده
و ورود (و) از والائی آرم
چ چرا ؟ تا( آذری) گردد برنده
ه هزاران آفرین بر این هنرمند
ر رفیق طنز های (جم) چو قنده
تقدیم به بازنشستگان سالهای قبل از 1378
در خانه ما بگو مگو بسیار است
تقصیر نه من نه بچه بلکن یار است
من با نشسته ام حقوقم ناچیز
فرزند بزرگ خانه هم بیکار است
از یار مگو که هر چه بیند خواهد
دست از پسرم بدار که او (کو) هم خوار است
دختر نبود به خانه ما که کند
با ناله فغان که حال ماها زار است
(جم)
گل آقائی و لبخند پژمرد
گل آقا مرد شکر خند پژمرد
گلی کو(که او) در تمام عمر میبود
گلستان صفا و پند پژمرد.
جلال معزی 11/2/1383
( لباسشوئی هوور )
خنده کن از غصه و غم دور باش
جمله د ر این امر مهم زور باش
دست بدار از غم و رنج و غرور
در پی شادی و شر و شور باش
جمعه ایرانی و لطفش ببین
باش پر از شادی و مسرور باش
فکر گرانی و نداری مکن
خنده کن و در پی یک تور باش
نیست اگر هستی و دارائی و
ملک سلیمانت اگر ، مو ر باش
پند مرا گوش کن ا ز جان پذیر
تیره نه ای ، تار نه ای ، نور باش
سخت نگیر ، اینهمه غوغا مکن
با (جم) و با شعر ترش جور باش
فکر (( لباسشوئی هوور)) ز سر
در کن و با ( بادیه) محشور باش
جلال معزی 15/2/1383 شیراز
شوخــــــــــــــــــــــــــــــــــی با همه غیر از ............
شوخی با مدیران در استقبال از عید
عید، باز آمد و ما کارکنان
همچو طوفان خزان در بدریم
پیش فرزند و عیال و مردم
جمله وا رفته و شر منده تریم
زان همه بن که به ما ها دادند
مانده در انکه چه باید بخریم؟:!
خبری نیست ز ما موریت
کاش می شد که به صحرا بچریم!
از اضافی چه بگویم در کار
که نگویند پی شور و شریم
لیکن از غربت و از بی پولی
بی دل و بی رمق و بال و پریم
بشنو ، طنز (جم) ای اهل ادب
که من و ما و شما هم بشریم
ای که ارقام حقوقت بالاست
نکنه فکر کنی کور و کریم
همه گویند مدیران پدرند
لیکن احساس شود ..........................
الهی گر که دختر می دهی خویش
جهازش را مهیا کن تو از پیش
جهازی ده که شویش دوست دارد
و مادر شوهــرش کمــتر زند نیش
نگرانم ، نگرانم ، نگران
آب این مایه هستی امسال
شده چون شربت آلبالو گران
میپرد برق ز سر گر آید
قبض برقی که بود قیمت جان
بارها گفته ام و می گویم
تلفن میشکند قامتمان
عجب از قیمت غلات و برنج
پر در آورده مگر قیمت نان
می تکد گوشت ز جان مردم
آدم گشنه ندارد ایمان
مرغ گویا شده هموزن طلا
ای خوشا گوشت اگر بود ارزان
کیست تا بلکه کند معجزه ای
تا بگردیم دگر باره جوان
میوه بس جور کند بر مرد م
شرم کن مدعی از قیمت آن
این شعر را در زمانی که گرانی بوده از خودم در وکردم
به کسی بر نخورد
ریشه دارد،شاخه دارد،برگ دارد
ریشه در قعر زمان
شاخه در فرداها
برگ در لحظه اکنون
زندگی مثل هوا
جریان دارد
چون رود روان
پیش میراند
زندگی فردا نیست
زندگی امروز است
زندگی اکنون است
ز ندگی فرد ا نیست.
زندگی صد رنگ است
گاه سبز است وبهار
گاه زرد است و خزان
گاه آبی است
گهی مهتابی است
زندگی غلطان است
گاه چون در کف اقیانوس
زندگی گردان است
گاه چون چرخه ریسندگی بیوه زنان
زندگی دوار است
گاه بر کام کسی میچرخد
گاه چون چرخش سرگیجه طفلی بیمار
که ز تب میسوزد
و دل نازک مادر را
ناخود آگاه و نا خواسته بر میشکند
میچرخد
جاوید جم