خویشتن داری

خویشتن داری

نا ز نینا چهـره آرا ئــی مکن

 عشوه کمتر کن د لارا ئی مکن

  ز یر ا بر و ی خودت را بر ندار

 تیغ تیز است این نشاید آشکار

 نوک بینی ر ا تو سر با لا مکن

 کا ر ها ی بـعد را حا لا مکن

قسمت عریا ن مو را مش مکن

                                         کفش ، محکم پوش و هی خش خش مکن

 خط لب ز یبند ه ز نها  ستی

 بهر دختر هست نوعی کاستی

ای که چشمانت بود چون روز و شب

 رژ  مز ن بر گونه و بر ر و ی لب

 با نوک مژگا نت ای جا ن خون مریز

 خون میان دجله و جیحون مریز

چهره جای دیدن های لایت نیست

 نیست مانیتور فضای سایت نیست

عطر با ید خویشتن د ا ر ی کند

 عطر و بوی خویش را جاری کند

 چهره جای زیور مصنوع نیست

گرچه این حرف و سخن مسموع نیست

 بشنو این شعر (جم) آنرا گوش کن

گر شر ا بت شد مهیا نوش کن

 جلال معزی 26/8/85

لجبازی

لجبازی

ای که تی شرت تنگ می پوشی

ما نـتـو ر نــگ رنــگ می پو شی

ا ی کــه ز ا نـو ز دا منـت پیداست

مـد لــی ا ز فـر نـگ می پو شی

ا ی کـه شلـو ا ر نا ز ک و چسبان

مثـل لـو ل تـفــنگ می پو شی

مـا  نتو و د ا مــن و لبا ست  را

با دو صد دنگ و فنگ می پوشی

مــی کنـی با ز ما نه لــجبا ز ی

هرچه آ مد به چنگ می پو شی

خــو د ند ا نــی کـه با د ل مردم

چه کنی چون قشنگ می پوشی

جلال معزی ( جم)  14/8/85