معرفت

 گفت روزی به دانش آموزان

 یک معلم که اهل دانش بود

 هر کسی عاقل است و اهل خرد

بنشیند به جای خود محدود

 همه آرام و بی صدا کردند

جز یکی ، آنچه را که او فرمود

 چون که آموزگار  از او پرسید

 حکم ما را چرا کنی مطرود

 از سر معرفت همی گفتا

که ای مدیر و مدبر و مسعود

گر که من هم  چو دیگران  باشم

 تو ی تنها  شوی  رد و  مردود  

 22/10/87 ( جم )

مخلوط و در هم

مخلوط و در هم

 جهان را گرچه کم کم آفریدند               ز جنسی قرص و محکم آفریدند

 بشر را افریدند از همین جنس               ولی مخلوط و در هم آفریدند

 یکی شد آیت اله و یکی شمر                یکی را ا بن ملجم آفریدند

 یکی شد عامل شادی یکی غم               یکی را بهر ماتم آفریدند

 یکی را پر ز رمز  و راز مشکوک              یکی را یبس و مبهم آ فریدند

یکی را قانع از یک لقمه نان                    یکی خواهان عالم آفریدند

 یکی را عاشق میز و ریاست                    یکی را مثل آدم آ فریدند

 یکی را نکته دا ن و اهل حکمت               یکی را مثل شلغم آفریدند

 یکی را اهل شور و جوش و تدبیر              یکی بی فکر و بلغم آفریدند

 یکی را بی تعهد  دیگری را                      به کار خویش ملزم آ فریدند

 یکی شیرین و زیبا و یکی تلخ                    مثال حنظل و سم آفریدند

 خلاصه عده ای را هم بناچار                     پی اندیشه چون ( جم ) آفریدند

15/10/87   شیراز

در غم حضور اب

سهراب  بیا که ماهیان را خوردند
دریای بزرگ و حوض  ها را بردند
(انگار کسی به فکر ماهی ها نیست )
که اینسان(کینسان ) ز غم حضور  آب آزردند . 

جم ۱۴/۱۰/۸۷